DUITSE INVAL POLEN ALLESBEHALVE VERRASSING

Claire Hollingworth ontmaskerde vier dagen voor de Duitse inval dat de oorlog op het punt van uitbreken stond. Waarom het nog steeds toch een ‘verrassing’ genoemd wordt, is een volslagen raadsel en grote leugen.

Lambert Rinkens, Landgraaf 1 september 2019, 20:35

Wielun

In het Poolse Wielun liggen de mensen ’s nachts gewoon in bed als de eerste Duitse Stuka bommenwerpers met hun slachting beginnen. De mensen schrikken in hun bed wakker van een vreemd ‘huilend’ geluid. Maar dan is het ook meteen al te laat. Het is half vijf in de vroege morgen als de bommen naar hun doel suizen en de eerste dodelijke slachtoffers vallen van de Tweede Wereldoorlog.

De eerste doden zetten meteen de ‘nieuwe trend’ in de oorlogsvoering. Het zijn gewoonweg burgers die massaal de ultieme prijs moeten betalen. Waren in voorheen gaande oorlogen burgers nog enigszins ‘beschermd’, vanaf nu zijn zij dit totaal niet meer. Het begrip totale oorlog heeft zijn intrede gedaan.

Wielun ligt op een luttele acht kilometer achter de Duits-Poolse grens. In 1939 is het een stadje zoals duizenden andere. In Wielan is geen enkele Poolse soldaat of wat dan ook te vinden dat maar enigszins lijkt op een militair iets. Geen bunkers, geen wapens, geen militaire voorraden of wat dan ook.

De Duitsers bombarderen de stad en vernietigen het complete centrum inclusief het ziekenhuis. Eindresultaat zijn 1200 doden. Allemaal burgers. Niet alleen het centrum is de klos. Ruim 75 % van het stadje wordt plat gegooid door de Duitse Luftwaffe. De Tweede Wereldoorlog heeft zijn aanvang genomen met een eerste moordpartij. Voor de bewoners van Wielun een verrassing maar voor alles wat bestuur heet allesbehalve een verrassing. Een Britse verslaggeefster leverde enkele dagen van te voren al het nodige bewijs.

Claire Hollingworth

Claire Hollingworth, geboren te Knighton, Groot-Brittannië in 1911, was niet bepaald een kind van haar tijd te noemen. Normaliter werden vrouwen destijds geacht zich te houden aan de geldende normen en spelregels. Claire Hollingworth had daar echter haar eigen gedachtegang over. Een gepland huwelijk was niet dat waar zij op lag te wachten en het feest ging dus ook niet door. Haar verloofde mocht op zoek naar een ander.

Een niet alledaags verzoek en na aardig wat aandringen besloot de consul om toe te geven. Wagen, chauffeur en Claire Hollingworth reden meteen op 28 augustus naar een gebied waarin zij zich, absoluut niet zonder eigen risico, mochten bevinden. Zij reisden net over de Poolse grens Duitsland naar binnen. En daar maakte Claire Hollingworth de ‘scoop van de eeuw’.

Zij was getuige van de massale opbouw van het Duitse leger. Duizenden en nog eens duizenden Duitse troepen verzamelden zich aan de grens en Claire zag het voor haar ogen gebeuren. Maar Claire had nog meer mazzel. Een opstekende wind tilde de camouflagenetten van de Duitse tanks en ander wapentuig. Claire had genoeg gezien. Een dag later, 29 augustus 1939, stond haar verslag als main story in de krant.

Enkele dagen later, we schrijven 1 september 1939, is Wielun een brandende puinhoop. Polen is aangevallen door de Duitsers die massaal over de grens trekken. Claire Hollingworth is wederom ooggetuige en belt naar de Britse ambassade in Warschau met het nieuws dat de oorlog is uitgebroken. Het ambassade personeel gelooft haar niet. Claire Hollingworth overtuigd de sukkelaars met een simpele handbeweging. Ze steekt de hand waarmee zij de telefoon vast heeft eenvoudigweg uit het raam en het geluid van de Duitse oorlogsmachine dreunt door de hoorn de ambassade in de Poolse hoofdstad naar binnen.

Claire Hollingworth bleef de rest van haar leven dat wat ze was. Een verslaggever die lak had aan regels en zogenaamd net gedrag. Van censuur trok zij zich niks aan. Zij rapporteerde destijds ‘live’ via de telefoon. ‘A pain in the ass’ voor alle autoriteiten.

Pain in the ass of niet, zij leverde vier dagen voor de Duitse inval al genoeg bewijs voor dat wat te gebeuren stond. En hoe vreemd het ook moge klinken: heel de wereld was verrast door de inval. Zelfs de verantwoordelijke politici waren toch ‘ó zo verrast’. En dat terwijl het al drie dagen voor de daadwerkelijk uitbraak met vette koppen in de krant stond…..