JOEP BRASSEE, SCHUTTERIJ ST. JOSEPH, ONTVANGT BIJZONDERE ONDERSCHEIDING
Een emotionele rollercoaster, het verleden, de toekomst, vreugde en verdriet. Dat en veel meer raasden door het hoofd én het hart van Joep Brassee tijdens het ontvangen van een wel zeer bijzondere onderscheiding te Venray. Het wat, waarvoor en waarom.
Lambert Rinkens, Landgraaf 21 januari 2019, 18:15
’t Schutteheem, Landgraaf. Nog maar enkele uren geleden mocht Joep Brassee in de Venrayse Sint Petrus Banden Parochiekerk een zeer speciale onderscheiding in ontvangst nemen. En de emoties zitten dan ook nog uren daarna diep. En dat mag, volkomen terecht en graag zelfs. Het moment van de ceremonie, alles wat er aan voorafging, al diegenen die het mogelijk gemaakt hebben, al diegenen die komen en gaan en ook dat wat er voor de toekomst nog in het verschiet ligt. Dat herbergt een berg aan emoties. Een berg aan emoties die zich op dat moment kenbaar maken, hoe diep ze ook zitten. Dat is het moment waarop ze zich een weg banen naar de oppervlakte.
Joep Brassee, voorzitter en instructeur bij Schutterij St. Josph Waubach, vraagt even het woord. Er volgt een korte, maar diepgaande toespraak: “….’s avonds ging de bel en daar staat dan Anita, de secretaris. En als ’s avonds de bel gaat én de secretaris staat voor de deur dan moet er iets gebeurd zijn en dat wil wel eens slecht nieuws zijn. En dan gaat Anita verder: “Joep ik moet je wat zeggen…”, Nou, dan verwacht je dus echt slecht nieuws….. En dan volgt de mededeling dat je wordt opgenomen als Schutbroeder in de Edele Eed- Broederschap van de Soevereine Orde van de Rode Leeuw van Limburg en de Heilige Sebastianus ….. En dan sta je wel even raar te kijken….”
Hij vervolgt met een weergave van de investituur: “… op dat moment schoot er van alles door mijn hoofd. Veel gedachtes gingen naar mijn vader (Charles Brassee)…. en ik mag dan die orde ontvangen…. net als d’r pap… en dat raakt…. Alles wat er in de afgelopen jaren gebeurd is, van kinds af aan in de vereniging, mijn vrouw Sonja, die mij hier al die jaren steeds in gesteund heeft en dat was niet altijd makkelijk. Iedere zaterdag de deur uit voor de vereniging, terwijl het gezin thuis zit. Maar ze deed het wel. ….En een van de dingen die er dan ook door je hoofd schieten is dat het een enorme eer is. Niet alleen voor dat wat er aan vooraf ging, je zet je niet in voor een onderscheiding of een promotie, daar doe ik het niet voor. Het was en is voor de vereniging. En het is tevens een geweldige motivatie om verder te werken, jezelf verder te blijven inzetten voor de toekomst, voor de vereniging, voor het gevoel van broederschap binnen de vereniging en voor dat wat een schutterij is….”
Het raakt. Het bewijs is dat het muisstil is terwijl hij spreekt. Je ziet en voelt dat iedereen er door geraakt wordt. Iedereen maakt van alles mee in zijn leven, iedereen verliest vroeger of later iemand die hem dierbaar is. Iedereen weet dat er dan de vereniging is die probeert te steunen waar en zo goed als het mogelijk is.
Dat zijn gedachtes die op zo’n moment boven komen. Net zo goed als er gedachtes zijn die aan de talloze vrolijke momenten herinneren. En ook die momenten neem je een leven lang mee. En dat kan van alles zijn. Afgelopen vrijdag was er bijvoorbeeld het jaarlijkse kwajongconcours. Geen groot evenement. Een van die zaken die er ‘gewoon’ binnen een vereniging plaatsvinden. Een dertigtal deelnemers, die zich onderling al dan wel of niet kennen. Maar, ze leren zich wel kennen op zo’n avond. Van tieners tot tachtigers, dwars door alle leeftijden als ook dwars door het dorp heen. Oudere leden die niet eens mee kaarten maar wel even binnen wippen. Ook dat zegt wel iets. En dat kaarten? Dat is dan mooi mee genomen, maar het is echt niet het belangrijkste. Het belangrijkste is het samen iets doen waarin een ieder zijn hart, zijn passie kwijt kan. En dat heeft heel wat waarde. Meer waarde dan dat wat er op het eerste moment van zichtbaar is.
De eer die Joep Brassee gisteren te beurt viel die was en is waarlijk groots, maar de kleine of kleinere dingen die er binnen een vereniging gebeuren zijn dat ook. Voor beide geldt hetzelfde, het raakt.
Meer informatie over Schutterij St Joseph Waubach vindt u op: http://www.facebook.com/Schutterijwaubach/
