NIEUWE GENERATIE HOEFSMID IS ALLESBEHALVE OUD

Er zijn van die beroepen waarvan menigeen denkt dat ze uitstervende zijn. En dat blijkt dan dus niet zo te zijn. Op bezoek bij Tren Jacobs in Landgraaf. Een jonge hoefsmid met een visie. Een reportage.

Lambert Rinkens, Landgraaf 19 maart 2019, 17:55

Alles gaat digitaal. De jeugd is getrouwd met de smartphone en robots veroveren de wereld. Smederijen zijn er bijna niet meer. En volgens heel wat mensen geldt dit ook voor het vak hoefsmid. En de eerste zinnen kloppen gedeeltelijk maar dus echt niet helemaal. Daar komen we heel snel achter als we bij hoefsmid Tren Jacobs op bezoek gaan in Rimburg, Landgraaf.

Tren Jacobs is net 19 jaren jong en ook hij doet veel met de smartphone. En ja, dat ding is ook wel handig maar als het er echt op aan komt moeten de handen uit de mouwen gestoken worden. Dan helpt de telefoon ook niet meer. Op dat moment komt het aan op vakmanschap èn liefde voor dieren. En in zijn geval paarden in bijzonder. Iedere keer opnieuw is het maatwerk en dat is een van de mooie kanten van het werken als hoefsmid. Vakkennis van smeden en kennis van paarden. En die kennis komt niet aanwaaien. Daar gaan jaren van studie en stage inzitten.

Tren Jacobs verteld: “Voor mijn opleiding had ik de keuze tussen Barneveld of Brussel. Ik heb voor Brussel gekozen. Dagelijks uren heen en terug in de trein. En toen volgde midden in mijn opleiding een wetswijziging in België. Mijn studie was er direct door betroffen. Toen moesten er meteen stappen genomen worden om verder te kunnen in de opleiding. Ik ben bij een hoefsmid in België gaan werken. Daar heb ik een bak aan ervaring opgedaan. Op een gegeven moment was het tijd om voor mezelf te beginnen. Dat is nu een klein half jaar geleden. Nu zijn we het aan het opbouwen en werken we aan het uitbreidden.”

Is er dan wel genoeg werk in te vinden? Het lijkt toch een beroep waarvan velen denken dat het uitsterft?

Tren Jacobs: “Nee hoor, helemaal niet. Er zijn heel wat maneges hier in Limburg. Kijk maar eens hier in de Groenstraat. Daar liggen er al meerdere naast mekaar. En als je even over de grens gaat in België of Duitsland daar liggen er daar ook heel veel. Het is echt een paardrijk gebied hier.”

Een wellicht vreemde vraag, maar waar ligt de voorkeur? Bij het smeden, de paarden of wat is het dat het zo interessant maakt voor je?

Tren Jacobs: “Het is beide. De smid in België daar heb ik echt veel van geleerd. Dat is echt een vakman. Hij heeft me geleerd wat smeden is. Van een stuk ijzer zelf iets maken. Tegenwoordig komen veel ijzers al kant en klaar aan. Die moet je dan wel nog precies op maat maken. Maar het mooie is als je het hele proces zelf kunt. En zeker is er ook de liefde voor paarden. De ijzers moeten echt goed zijn voor ze. Je kunt het ook zo zien; stel je voor dat jij de hele dag op je blote voeten moet lopen. Dan wil je toch ook dat het goed en op maat is.

Of een ander voorbeeld. Ik kwam laatst bij iemand wiens paard niet wilde opstaan. En dat is gewoonweg geen goed teken. Het paard had pijn bij het lopen. En dan moet je een oplossing vinden, inventief te werk gaan. Ik heb voor dat paard een zooltje bedacht. We hebben een stukje geluidswerend materiaal ertussen gedaan. Dat paard is meteen weer aan het lopen gegaan. En dat geeft dan heel veel voldoening.”

Maar het is wel een zwaar beroep. Zo gek veel oudere hoefsmeden zie je toch niet. Dat zal toch ook zijn reden hebben? Nu ben je nog jong.

Dat klopt. Het is inderdaad ook zwaar. Je staat heel veel voorover gebogen. En daar moet je van begin af aan rekening mee houden. Momenteel overweeg ik om er bij te gaan zwemmen. En ik heb ook contact opgenomen met een fysiotherapeut om te kijken wat het beste preventief werkt. Verder heb ik sinds kort mijn eigen hoefstal. Als het paard daar in staat kun je een stuk vrijer werken. Persoonlijk vind ik het werken met Shire paarden heel mooi. En die zijn groot. De schofthoogte kan rond de 2 meter komen en ze wegen tussen de 800 en 1200 kilo. Dan is het wel zo handig als ze zo veel mogelijk stil staan. Voor de verdere toekomst is er dan ook de optie om de lerarenopleiding te gaan volgen. Eerst je vak uitoefenen en later je kennis doorgeven is ook een zeer mooi iets.”

Een vak met heel veel mooie kanten dus. Er is creativiteit, dierenliefde en vakmanschap voor nodig. En heel veel passie. Op je jonge jaren kiezen voor dit vak, in de wetenschap dat het een uitermate zwaar beroep is. Op je twintigste al preventief denken en er toch voor gaan als zelfstandige vereist passie en visie.

En wellicht dat juist door de steeds verder oprukkende digitale wereld dit soort vakmanschap en passie nog waardevoller en nog mooier worden.

Lees verder onder de afbeelding

Meer informatie over Tren Jacobs vindt u op:
http://www.facebook.com/profile.php?id=100011371967701

Fotografie werd verzorgd door: Dian van den Bosch