VOETBAL WAS VROEGER ECHT WEL ANDERS
De ‘kicks’ zijn inmiddels al meerdere keren per dag liefkozend op hoogglans gebracht. De ene herhaling na de andere op de sportzender. En dan valt het kwartje: voetbal was vroeger dus echt anders!
Lambert Rinkens, Landgraaf 25 maart 2020, 21:04
Afkickverschijnselen alom. We zappen geïrriteerd van de ene herhaling naar de andere op de anders zo geliefde sportzender, maar nu? Wat een ellende. De belangrijkste bijzaak ter wereld ligt op apegapen. Het voetbal ligt voorlopig in de ijskast. Verdorie, wat was dat vroeger toch een goede tijd. Alhoewel? Of die tijd zo veel beter was, is nog maar de vraag. Zeker is maar een ding: anders was ie wel. En al helemaal wat het voetbal betreft. En dat kunnen we nog bewijzen ook.
Op de dag af 144 jaar geleden, 25 maart 1867, werd er in het Schotse Glasgow de welgeteld derde voetbalinternational aller tijden gespeeld. Schotland – Wales stond prominent op het affiche. En zelfs de aanloop naar die ‘pot’ was al een volstrekt andere dan men zich nu ook maar überhaupt voorstellen kan.
De advertentie
De uit Wales afkomstige G. Clay Thomas woont te Londen en is een rugby fanaat. Bovendien is de man trots op zijn Welsh zijn. Clay Thomas heeft een idee. Hij plaatst een advertentie in sportkrant The Fields waarin hij Wales oproept een team samen te stellen om een rugbymatch tegen Schotland of Ierland te spelen. Deze advertentie wordt opgepikt door Welshman Llewelyn Kenrick, maar, deze man is een echte voetbalfanaat. Niet lang getreurd en hij veranderd de zaak. Kenrick stuurt een bericht naar The Field dat de voetballers van Noord-Wales de uitdaging accepteren. Het gegeven dat de voetballers de facto niet uitgedaagd werden, wordt kortweg gepasseerd.
Llewelyn Kenrick moet echter wel eerst nog een team samenstellen. Maar ook daar doet de man niet zo moeilijk over. Hij plaats simpelweg een advertentie in de krant: “Oefenwedstrijden zullen gehouden worden op de Denbigshire County Cricket Club te Wrexham, met het doel om de Cambrian Eleven uit te kiezen. Gentlemen met het verlangen om te spelen wordt verzocht om hun naam en adres op te sturen.”
Het hek is van de dam. Hoe haalt Kenrick het in zijn hoofd om alleen maar spelers uit Noord-Wales te vragen? De voetbalbond van Zuid-Wales staat op zijn achterste poten. Over en weer kranten waarin de een nog bozer is dan de ander. Maar Kenrick duwt door en organiseert de wedstrijden. Of dat een groot succes was, valt te betwijfelen. Bij de derde wedstrijd komen zes spelers van een team niet opdagen. Maar onze brave borst Kenrick weet van geen wijken, de afwezige zes spelers worden eenvoudigweg vervangen door zes toeschouwers. En de selectie? In zijn typische eigen Kenrick-stijl maakt meneer Kenrick ook die zelf.
Glasgow 25 maart 1867
De wedstrijd zal gespeeld worden op Hamilton Crescent, Patrick te Glasgow. Het is het terrein van de lokale cricket club. En wat blijkt? Het is een enorme chaos. Het publiek komt massaal naar de wedstrijd toegestroomd. Zo goed als geen enkele speler van het team uit Wales is een bekende speler. Iedereen van de Schotse supporters vraagt zich af tegen wie hun team eigenlijk gaat voetballen. De omgedraaide wereld dus. Men gaat niet om voetbalsterren te zien, maar om te kijken wie er überhaupt zal spelen!
Er heerst een totale wanorde in en om het stadion. Meer dan 17.000 mensen proppen er zich naar binnen. Diegenen die dat niet kunnen, klimmen op koetsen, postkoetsen, op hekken of op daken. Alles wat ook maar enigszins ervoor zorgt dat men over de hoofden van de anderen kan kijken is bruikbaar. Bij de ruim 17.000 moeten er trouwens nog enkelen worden bij geteld. Een van hekken om het stadion begeeft het namelijk onder de druk van de massa en nog eens honderden proppen zich als sardientjes in het blik genaamd ‘stadion’.. Hamilton Crescent
En voetbal was inderdaad anders. Spelers hebben geen rugnummers maar een ieder draagt een andere kleur sokken om toch herkenbaar te zijn voor het publiek! Bovendien speelt men in het toen der tijd geliefde 2-2-6 systeem. Twee verdedigers, twee middenvelders en zes aanvallers. Aanvallend voetbal pur sang! Of dit een goede keuze was voor het team uit Wales valt overigens te betwijfelen. Zij verloren met 4-0. Het vlot van geen kanten bij de Welshmen. In de eerste helft komen zij niet eens op de Schotse helft van het veld terecht. In de tweede helft idem dito. Een sportkrant van toen omschrijft het ongeveer als volgt: “De spelers uit Wales spelen als een kip zonder kop. Niks systeem, niks aanval opzetten. Onderlinge communicatie? Nooit van gehoord!” De Schotse doelman had eigenlijk in de pub aan de whiskey kunnen gaan zitten: geen enkel schot op zijn doel in de complete wedstrijd!
De nederlaag was dan niet zo mooi, dat klopt. Echter, na de wedstrijd gingen beide teams samen aan het diner en werd er ook nog wel een slokje gedronken. Bovendien, het was pas de derde internationale wedstrijd ooit en dat die op zich überhaupt te organiseren viel, was al reden genoeg voor een feestje.
Of het voetbal toen anders was? De krant maakte toen der tijd nog melding van een wedstrijd waarin men met èlf uit Wales tegen èlf uit Schotland spleede. Voetbal was dus echt wel anders.
