IS AFWEZIGHEID SCHOOF BIJ KLIMAATTOP ÜBERHAUPT VAN BELANG?
Het aantal doden door de overstromingen in Spanje stond op 214. Aan hitte en kou overlijden meer dan 5 miljoen mensen per jaar. 4.6 miljoen aan kou en om en nabij 489.000 aan hitte. En toch laat premier Schoof het afweten betreffende de klimaattop in Baku, Azerbeidjan. Vraag is dan: hoe erg is zijn afwezigheid?
Landgraaf, 15 november 2024, 22:49
Het schijnt een klimaattop te zijn die er eigenlijk geen is. Of althans, ‘TOP’ in ieder geval niet. Premier Schoof afwezig, de Duitse bondskanzelier Scholz afwezig, de Franse president Macron is er niet, de Braziliaanse president Lula blijft wegen de Amerikaanse president Bidon vult het rijtje afwezigen nog verder aan.
En dan was er, wellicht de meest belangrijk afwezige, de IMF-voorzitter Kristalina Georgieva ook niet bij. Uiteindelijk draait het eeuwig en altijd om de vraag wat dat kosten gaat en wie er hoeveel aan moet bijdragen. Dan ben je als voorzitter van het IMF, International Monertary Fund, naar alle waarschijnlijkheid toch net even belangrijker dan de Nederlandse premier en de meeste van diens collega’s. Verder heeft het IMF als doelstelling om handel te bevorderen, de internationale handel in geld te bevorderen en het tegengaan van maatregelen die de welvaart niet bevorderen. Kort samengevat alle drie zaken die allesbehalve goed zijn voor het klimaat. Buiten dat is het ook nog maar eens de vraag of het zo belangrijk is of de regeringsleiders er wel of niet zijn.
Of ze er nu wel of niet zijn doet bij de meeste klimaattop-bijeenkomsten namelijk niet eens ter zake. Bij de openingsceremonie zijn ze dan veelal aanwezig voor het leuke plaatje, het lekkere gezamelijke diner en dat was het dan ook. Vergadert en onderhandelt wordt er daarna door de delegatieleden. Mocht er onverhoopt iets uit de bus komen, wat bij veruit de meeste klimaatconferenties niet het geval is, dan komen de regeringsleiders gegarandeerd terug voor wederom een plaatje. Echter zoals reeds vermeld; meestal gebeurt dit niet. De Arabische olieproducerenden landen hebben van meet af aan dermate eisen gesteld (vanaf de eerste klimaattop al) dat echte maatregelen tegen de vervuiling door aardolie en aanverwanten meteen niet genomen kunnen worden. Buiten het gegeven dat de olieproducerende landen de conferentie op ieder gewenst moment kunnen torpederen, liggen de Verenigde Staten van Amerika, China en enkele andere echt grote vervuilers ook continu dwars, als ze überhaupt al meedoen aan de conferentie.
Het begin van de jarenlange serie aan drama’s begint van meet af aan bij de eerste top in Berlijn in het jaar 1995. De oliestaten onder leiding van Saoedi-Arabië passen van begin af aan blokkerende en vertragende technieken toe. De hele klimaattop is in hun ogen een bedreiging voor hun mega miljarden inkomsten opleverende handel in fossiele brandstoffen. Een zeker Don Pearlman, een Amerikaanse olie-lobbyist, geeft de Arabische landen tips, handleidingen en opdrachten mee. ExxonMobil, Shell en Texaco varen er meer dan wel bij. Ze onderhandelen net zo lang tot er voor de Arabische landen een meer dan handig besluit wordt genomen: alle besluiten moeten unaniem genomen worden. Ligt een land dwars, gaat het verhaal niet door. Bovendien kan men ook ongestraft simpelweg vaarwel zeggen tegen de andere deelnemers en organisatie, zoals Trump al gedaan heeft. In zo’n geval hoeft men zich dan ook absoluut niet aan de door de conferentie getroffen maatregel(en) te houden.
Is het dan erg dat premier Schoof er niet was? Nee, is het antwoord. De aldaar getroffen besluiten, zoal die er überhaupt komen, zijn dermate klein en nietszeggend dat we al drie decennia meer achteruit hollen dan wat anders. Conclusie: de burgers zelf zullen wereldwijd in actie moeten komen, wil er echt iets veranderen.
