KIJKERSTIP SPORT: DOCUMENTAIRE LANCE ARMSTRONG
Wielrennen, boeiend, hard, dramatisch en volgepakt met heroïsche verhalen en anekdotes. Wielrennen, leugens, bedrog, gesjoemel en dopingperikelen. En dan hebben we de alles overtreffende trap: Lance Armstrong.
Lambert Rinkens, Landgraaf 29 mei 2020, 20:26
De foto. Het begin van de Col du Rosier te Stavelot. Renners worstelen in de regen bergop over de spekgladde kasseien tijdens de Luik-Bastenaken-Luik editie van 2019
Het afzien, de ellende en de enorme inspanning druipt van hun gezichten. Verbeten gezichten, niet meer gewoon kunnen ademen, maar happen naar lucht, happen naar zuurstof. De mond open en de tong steekt er gedeeltelijk uit. Dat wil menige kijker zien bij een wielrenner. Afzien, grimassen trekken, valpartijen, weer opstappen, lijden en toch door naar de meet. Alles mag, alleen opgeven niet.
Alles mag? Natuurlijk mag niet alles. Doping gebruiken mag dus niet. Maar interesseert dat de kijker? Wordt de kijker voor achterlijk versleten? Wil de liefhebber naar wielrenners kijken die met 25 of 30 kilometer per uur langskomen ‘gesloft’? Maar doping?
Een sportarts verwoorde het zo op tv:” Het verrijden van een touretappe is qua inspanning te vergelijken met het lopen van een marathon. Professionele marathonlopers lopen 3 of 4 wedstrijden verdeeld over het hele jaar.” Tijdens de Tour de France zijn 2 van de 23 dagen rustdagen, de coureurs ‘lopen’ dus 21 marathons binnen 23 dagen. En het niveau en tempo gaan ieder jaar opnieuw verder de lucht in? Hoe moet een mens dat presteren en volhouden zonder doping? Zelfs voor topatleten, en dat zijn deze coureurs, is dat bijna onmogelijk.
Lance Armstrong
Bijna dus. De eerlijkheid gebied namelijk ook te vermelden dat er renners zijn die het blijkbaar wel zonder doping kunnen. Renners zijn simpelweg topatleten. Ze balanceren continu op het randje van dat wat hun lichaam aankan. Ze verliezen kilo’s tijdens de Tour. Er verschijnt geen enkele ploeg aan de start die geen voedingsdeskundige aan boord heeft. Lance Armstrong kon het echter niet. Hij werd de grootste bedrieger in de sport tot dusver.
Hij was echter geen gewone bedrieger. Zeven maal won hij zogenaamd de Tour de France op doping. Hij bedreigde zijn eigen ploegmakkers en collega’s. Hij loog 25 jaar lang aan een stuk door. Hij vertelde de pers dat hij nooit doping zou gebruiken en zo zijn leven zou riskeren omdat hij kanker had gehad. Ronduit vals en keihard gelogen, met nota bene kanker als excuus. Alles behalve de gebruikelijke dopingzondaar dus.
Op 6 en 13 juni is de tweedelige, in totaal 3,5 durende, documentaire over hem te zien op FoxSports. Een bijzondere documentaire omdat zij een inzicht geeft in de persoonlijkheid van de wereldkampioen dopinggebruik. Wellicht dat deze documentaire in deze ‘sportloze’ tijd aanzetten kan tot reflectie over de doping in zijn totaliteit. Doping levert namelijk niet alleen de bedrieger winst op. Ook onder andere de media vaart er wel bij.
Fotografie: De Landgraaf Courant
Bron: Bicycling
